AKOMODACJA OKA – CZYM JEST I JAK DZIAŁA?

Układ wzrokowy człowieka jest układem optycznym tak samo jak np. aparat fotograficzny. Tylko troszkę bardziej skomplikowanym. Aby zdjęcie wykonane aparatem było ostre, aparat musi być odpowiednio skalibrowany. Tak samo w przypadku oczu, warunkiem ostrego widzenia jest właściwe skorygowanie wad refrakcji. Podstawową korekcję wzroku określamy, gdy oko patrzy w dal. W takich warunkach oceniamy, czy występuje krótkowzroczność, nadwzroczność czy astygmatyzm. Jednak od naszych oczu oczekujemy, żeby widziały dobrze nie tylko z daleka, ale również z bliska.

Fakt, że widzimy, dobrze zarówno z odległości czterdziestu centymetrów (np. podczas czytania książki), jednego metra (np. podczas gotowania czy sprzątania), jak i trzech metrów (np. podczas oglądania telewizji) zawdzięczamy akomodacji naszych oczu. Jest to proces, w którym oko zmienia swoją moc na matematycznie bardziej dodatnią, aby przedmioty bliskie stały się bardziej ostre. Im bliżej patrzymy, tym bardziej moc naszego oka rośnie. Proces ten zachodzi mimowolnie, tak jak oddychanie. Analogicznie do aparatu fotograficznego, inaczej trzeba go kalibrować (lub w modelach nowoczesnych dzieje się to automatycznie) żeby zrobić sobie selfie, a inaczej żeby zrobić zdjęcie krajobrazu. Zdolność akomodacji oka od momentu naszych narodzin z dnia na dzień maleje. Jednak przez część życia jest ona na tyle duża, że działa bez zarzutu i tak na prawdę nie czujemy, że jej używamy.

 

ZABURZENIA AKOMODACJI.

Zaburzenia akomodacji mogą pojawić się tak naprawdę u osób w każdym wieku. Mogą wynikać np. z braku lub nieprawidłowej korekcji wady wzroku, zbyt silnego/ słabego napięcia mięśniowego, zbyt częstego i długiego patrzenia na bliskie odległości (np. nauka zdalna lub praca biurowa) lub innych ogólnych problemów całego organizmu (np. wskutek zażywania leków). Musimy jednak odróżnić zaburzenia akomodacji pojawiające się wskutek patologii od tych, które są fizjologią i naturalnym procesem zachodzącym w oku w pewnym wieku.

W wieku około 40 roku życia (proces może się zacząć w wieku 37 albo nawet 44 lat) zdolność naszej akomodacji maleje na tyle, że oko nie jest w stanie efektywnie i bez dodatkowego obciążenia dodawać sobie tyle mocy, ile jest potrzebne, aby widzenie z bliska było wyraźne. Nie oznacza to, że przestajemy widzieć wyraźnie. Jest to możliwe, ale wymaga nadmiernego wysiłku wzrokowego, który na początku może być odbierany przez nas jako zmęczenie czy dyskomfort. Oprócz naszej krótkowzroczności, nadwzroczności czy astygmatyzmu, pojawia się dodatkowa wada – nazywana presbiopią. Presbiopia pojawia się także u tych osób, które nigdy wady wzroku nie miały. Oznacza to, że zdolność akomodacji naszego oka jest na tyle niska, że nie jest ono w stanie zwiększyć swojej mocy. Trzeba ją dodać sztucznie, a ten dodatek fachowo nazywamy addycją.

Rozwiązaniem są okulary, które zakładamy wtedy, gdy patrzymy z bliska (tzw. „okulary do czytania”) lub okulary progresywne, relaksacyjne czy dwuogniskowe. Głównym celem jest sztuczne dodanie mocy naszemu oku przy patrzeniu z bliska, bo nie jest ono w stanie już tego robić właściwie. Nie ma możliwości zatrzymania tego procesu, ale mamy za to świetne narzędzia do radzenia sobie z nim. To tak jak z siwieniem włosów – w pewnym wieku jest to normalne, nie jest oznaką żadnej choroby. Samego procesu nie da się powstrzymać, jednak włosy można pofarbować i na nowo cieszyć się ich pięknym kolorem. Jednak siwe włosy u dziesięciolatka mogą świadczyć o poważnych zaburzeniach. Nie można tego problemu bez wcześniejszego przebadania zignorować i po prostu zafarbować tych włosów. Tak samo jest z akomodacją, jej zaburzenie w pewnym wieku jest czymś normalnym.

 

DWIE PARY OKULARÓW DLA PRESBIOPA?

Jak więc korygować wzrok po 40-tym roku życia? Jednym z bardzo popularnych od już kilkunastu lat rozwiązań są okulary progresywne. Jest to rozwiązanie pozwalające nam, za pomocą jednej pary okularów, widzieć wyraźnie na każdą odległość. Konstrukcja tego typu soczewek okularowych jest dostosowana do tego w jaki sposób człowiek patrzy na różne odległości: w dal ustawiając równolegle oczy, patrząc bliżej opuszczamy lekko wzrok i ustawiamy oczy zbieżnie. Okulary progresywne dają nam możliwość widzenia wyraźnie w każdym momencie dnia bez konieczności noszenia ze sobą dodatkowej pary okularów.

 

JAKIE PROGRESY WYBRAĆ?

Każdy producent soczewek okularowych ma w swojej ofercie wiele rodzajów soczewek okularowych progresywnych. W zależności od konstrukcji ceny za parę szkieł kształtują się między 500-600 zł za parę, aż do 4000 zł. Jak wiec wybrać te odpowiednie? Warto zaufać specjalistom. Aby dokonać wyboru zachęcam aby udać się do salonów optycznych Optyk Kierszniowski. Zapraszamy Państwa na badanie wzroku wykonywane przez naszych optometrystów, którzy po wnikliwym wywiadzie, analizie Państwa potrzeb wzrokowych i badaniu optometrycznym zasugerują odpowiedni rodzaj soczewek progresywnych. Trzeba wiedzieć, ze inną konstrukcję zaproponujemy pacjentowi, który wiele godzin spędza przy komputerze, dużo jeździ samochodem i do tego ma skompilowaną wadę wzroku, a inną osobie która nie pracuje wzrokowo, ale męczy ją ciągłe zmienianie okularów. Konstrukcja soczewek okularowych progresywnych musi być dopasowana do potrzeb, wady wzroku i budżetu przeznaczonego na te okulary przez klienta.

 

 

Autor