Chociaż wiele osób w dalszym ciągu uważa, że korzystanie z okularów jest bardziej naturalne i wygodniejsze niż używanie soczewek kontaktowych, to obserwujemy coraz większe zainteresowanie taką właśnie formą korekcji wzroku. Spróbujemy zatem rozprawić się z błędnym myśleniem, które – pomimo powszechnej dostępności soczewek od ponad 30 lat – nadal funkcjonuje w obiegowym myśleniu.

MIT 1 – DZIECI NIE MOGĄ NOSIĆ SOCZEWEK

 

W przypadku poważnych chorób okulistycznych soczewki aplikuje się nawet niemowlętom. Najczęściej stosuje się je po zabiegu usunięcia zaćmy wrodzonej lub w przypadku dzieci urodzonych z wysokimi wadami wzroku. Soczewki zapewniają niemowlętom możliwie naturalny obraz otoczenia, stwarzając tym samym lepsze warunki do prawidłowego rozwoju funkcji wzrokowych. Najczęściej jednak zaleca się noszenie soczewek dzieciom w wieku wczesnoszkolnym, gdy sprawne manualnie maluchy nie mają już problemów z ich nakładaniem i ściąganiem. Na tym jednak etapie pomoc rodziców nadal jest konieczna – trzeba bowiem dopilnować, aby potomek poprawnie je pielęgnował i wymieniał na czas. Potrzeba zamiany okularów na soczewki kontaktowe jest szczególnie widoczna w okresie dorastania. Nastolatkowie przykładają wielką wagę do swojego wyglądu, a schowanie wady wzroku za szkłami kontaktowany z pewnością dodatnio wpływa na ich samoocenę.

MIT 2 – ASTYGMATYZM UNIEMOŻLIWIA NOSZENIE SOCZEWEK

 

Kiedyś rzeczywiście dobór soczewek dla osób z astygmatyzmem nie był sprawą prostą. Dzisiaj jednak dobry kontaktolog bez trudu dopasuje lub nawet zaprojektuje soczewkę przeznaczoną dla pacjentów ze złożoną wadą wzroku. W zależności od rodzaju astygmatyzmu stosuje się soczewki miękkie, sztywne rogówkowe lub soczewki skleralne. Podstawą doboru tego typu soczewek jest badanie zwane keratometrią lub dokładniejsze badanie topografii rogówki.

MIT 3 – SOCZEWKI SĄ SZKODLIWE DLA OCZU

 

Ta teoria mogła narodzić się jedynie u osób, które nie dbały o swoje soczewki. Prawidłowe ich użytkowanie i pielęgnacja nie powinny stanowić źródła dyskomfortu u pacjentów. Kluczowy jest odpowiedni dobór soczewek przez okulistę lub optometrystę. Specjalista zadba o ich ułożenie na oku wykonując badanie za pomocą lampy szczelinowej, oceniając czy dobrze przylegają do oka, prawidłowo się centrują i mają należytą ruchomość. Pokaże także jak prawidłowo je zakładać i zdejmować oraz poinformuje o ich pielęgnacji. Użytkownik soczewek powinien także pamiętać o regularnych wizytach kontrolnych – wada wzroku może się zmieniać, więc i zmiana soczewek może być konieczna. Ważne jest również regularne badanie powierzchni oka.

MIT 4 – OSOBY, KTÓRE UKOŃCZYŁY 40 LAT NIE MOGĄ NOSIĆ SOCZEWEK

 

Naturalnym zjawiskiem, występującym w okolicach 40 roku życia, jest prezbiopia, czyli starczowzroczność. Osoby w tym wieku i starsze często mają inną wadę wzroku na dalekie odległości, a inną gdy patrzą blisko. Postęp technologiczny pozwolił na zaprojektowanie rozwiązań kontaktologicznych dla tej grupy osób, tworząc soczewki multifokalne. Zapewniają one wyraźne widzenie przedmiotów znajdujących się w różnych odległościach i ułatwiają codzienne funkcjonowanie osobom z presbiopią.

Okazuje się zatem, że soczewki kontaktowe może nosić praktycznie każdy – od niemowlaka po osobę w podeszłym wieku. Stosujemy je, aby skorygować wadę wzroku, ale także dedykujemy dla pacjentów z problemami zespołu suchego oka, jako soczewkę opatrunkową po zabiegach okulistycznych czy w korekcji takich schorzeń jak stożek rogówki. Lista przeciwskazań jest bardzo krótka – soczewki nie są wskazane dla osób z oczopląsem i astygmatyzmem, dla kobiet w ciąży, u osób jednoocznych, jak również przy nawracających infekcjach oczu.

Autor